Ο Μιχαήλ Αφανάσιεβιτς Μπουλγκάκοβ ήταν Ρώσος συγγραφέας και θεωρείται ως ένας από τους πιο σημαντικούς σατιρικούς της ρωσικής λογοτεχνίας. Γεννήθηκε στο Κίεβο της σημερινής Ουκρανίας στις 15 Μαΐου του 1891.
Με το ξεκίνημα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δηλώνεται εθελοντής γιατρός του Ερυθρού Σταυρού και βρίσκεται αμέσως στην πρώτη γραμμή, όπου και τραυματίζεται βαριά τουλάχιστον δυο φορές. Το 1916 παίρνει το δίπλωμα ιατρικής. Τον Φεβρουάριο του 1919, κατά τη διάρκεια του Ρωσικού Εμφυλίου Πολέμου, ο Μπουλγκάκοβ κλήθηκε να υπηρετήσει ως γιατρός του Ουκρανικού Δημοκρατικού Στρατού. Μετά από μικρό διάστημα λιποτάκτησε και κατάφερε να ενσωματωθεί πάλι ως γιατρός στον Κόκκινο Στρατό. Τελικά ο Μπουλγκάκοβ κατέληξε στη Λευκή Φρουρά της Νότιας Ρωσίας.  Το μεγαλύτερο μέρος της οικογένειάς του βρέθηκε με το πέρας του εμφυλίου πολέμου εξορία στο Παρίσι. Ο ίδιος έχασε την ευκαιρία να βρεθεί στο εξωτερικό για εργασία ως γιατρός παρά τα προσκλητήρια της γερμανικής και γαλλικής κυβέρνησης, καθώς εκείνο το διάστημα είχε αρρωστήσει από τύφο. Γενικά, η υγεία του Μπουλγκάκοβ ήταν σε άσχημη κατάσταση από τα πολεμικά τραύματα. Για να απαλύνει τον συνεχή πόνο, ειδικά στα κάτω μέρη του σώματος, άρχισε να παίρνει μόνος του ενέσεις μορφίνης. Με το πέρασμα των εβδομάδων η εξάρτηση από την ουσία ολοένα και μεγάλωνε. Μετά κόπων κατάφερε να απεξαρτηθεί από τη ναρκωτική ουσία. Ήδη από το 1927, η καριέρα του αρχίζει να δέχεται τριγμούς, καθώς οι κριτικοί τον θεωρούν πολύ αντισοβιετικό. Το 1930, η καριέρα του σταματά τελείως από τη λογοκρισία, τα έργα του Μπουλγκάκοβ δεν δημοσιεύονται πλέον και τα κομμάτια του εξαφανίζονται από το πρόγραμμα των θεάτρων. Σε επιστολές προς τον αδερφό του Νικολάι, που διαμένει στο Παρίσι, ο Μπουλγκάκοβ παραπονιέται για την αχάριστη γι αυτόν κατάσταση από την πλευρά του καθεστώτος και τις οικονομικές του δυσχέρειες. Το ίδιο διάστημα απευθύνεται και στην πολιτική ηγεσία της ΕΣΣΔ με την ικεσία παροχής είτε άδειας μετανάστευσης είτε εργασίας ως βοηθός σκηνοθέτη στο Θέατρο Τεχνών Μόσχας Τσέχωφ . Ο ίδιος ο Στάλιν, ο οποίος ήταν ενθουσιασμένος από το θεατρικό έργο “Μέρες τουρμπινών”, τηλεφωνεί στον Μπουλγκάκοβ και υποσχέται βοήθεια. O Mπουλγκάκοβ είχε πάθος για το θέατρο και επειδή τα έργα του δεν μπορούσαν να παιχτούν, αναγκάστηκε να δουλέψει κρυφά ως βοηθός στο Θέατρο Tέχνης και στο Mπολσόι.
Πέθανε στις 10 Μαρτίου του 1940 στη Μόσχα.
Οι από τον Μπουλγκάκοβ κατά κάποιο τρόπο γελοιοποιημένες παραστάσεις της καθημερινότητας στην νεοσυσταθείσα Σοβιετική Ένωση έχουν συχνά φανταστικά ή παράλογα χαρακτηριστικά ? ένας τυπικός τρόπος άσκησης κοινωνικής κριτικής στη ρωσική λογοτεχνία από την εποχή του Γκόγκολ.
Το πιο γνωστό έργο του συγγραφέα είναι το “Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα”, μια σατιρική έκδοση βασισμένη στο έργο “Φάουστ” του Γκαίτε. Ορισμένοι κριτικοί θεωρούν αυτό το βιβλίο ως το καλύτερο ρωσικό μυθιστόρημα του 20ου αιώνα.
“Η καρδιά ενός σκύλου” γράφτηκε το 1925, αλλά δημοσιεύθηκε στη Σοβιετική Ένωση μόλις το 1987. Ανάλογη τύχη είχαν και πολλά από τα έργα του, θεατρικά και μη, που δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά χρόνια πολλά μετά τον θάνατο του συγγραφέα.